…Uit het boek over de nieuwe wereldorde:
Een fout doorgevoerd kapitalistisch stelsel, waarbij in plaats van
bedrijven personen rijk werden, maakte het mogelijk dat
boosdoeners kans zagen om geld te maken en met dit geld de eigen
mensen te financieren in hun praktijken. Onder hen waren mensen,
die persoonlijke bezittingen bezaten van honderden miljarden aan
dollars en euro's en het volk kon niets anders uitbrengen dan een
jammerlijke acceptatie van een geweldige fout. Dat bedrijven
kapitalen vormden, was goed en was oprechte kapitalisatie maar dat
personen over kapitalen konden beschikken, dan hebben we het
echt niet over de vele miljoenen, was een ernstige fout dat de
Westerse wereld had gemaakt. Slechtgezinde personen hadden hele
organisaties opgezet waarmee ze invloed kregen over de sociale
omgang van het volk. Anderen hadden als het ware een privéleger
ingehuurd, denk aan de Bosnisch Servische leiders Karadjic en
Mladic, die uiteindelijk een volkerenmoord pleegden met hun
privéleger(s). Denk aan overheden, die werden aangestuurd op
oorlog om olievelden te bezetten om meer geld te maken voor de
bedrijven en aan de maffia, die zijn hoogtij dagen beleefde. Een
voortdurende drang om meer geld te verdienen, terwijl deze
personen al miljarden bezaten. Weinig controle over wat
daadwerkelijk met deze miljarden gebeurde.
Het zou vast niet spannend zijn om op deze miljarden te broeden,
miljarden dollars verdienen voor welke reden? Wat zou iemand doen
met dit geld? Stel deze kocht duizend huizen en alle mogelijke
varianten aan sportwagens en privéjets
e.d. Of deze nam duizenden broedvrouwen op zich, die voor deze
persoon kinderen zouden maken... de gedachtegang van koning
Salomon.
Toch zou de persoon zich niet vermaken. Dan gebeurde het dat in
deze wereld deze mensen elkaar aanstuurden en politiek gingen
voeren, een persoon werd gauw op het idee gebracht iets voor
een betere wereld te kunnen betekenen.
İn sommige landen waren zij als het ware koning, daar kon alles,
maar mogelijk wachtten ze op een leuk of geschikt moment om de
baas te kunnen spelen. Hele oorlogen werden gefinancierd met
privékapitaal. Hele families raakten afhankelijk van voedsel en
luisterden naar en vochten voor de idealen van een rijke man (of
geen).
İn principe zaten alle mensen op aarde in hetzelfde schuitje, echter
sommigen onder hen raakten hun onschuld kwijt door partij te kiezen
voor een boosdoener, die voor zijn eigen belangen de mensheid
wilde verraden. Elk volk en elke belangrijke stroming in de
maatschappij werd geïnfiltreerd door deze snelle jongens, die zaken
wisten voor elkaar te krijgen, ze maakten indruk op mensen. İndruk
maakten zij met hun vermogen en hun levensstijl.
De ondergang
Natuurlijk is het zo, dat in een gevestigde orde en in een
maatschappij dat niet beter weet, mensen dolgelukkig kunnen zijn.
Echter, is de huidige maatschappij in veel landen niet datgene wat
de meesten dolgelukkig maakt.
De nieuwe wereldorde is ingeluid door mensen, die dingen willen
veranderen en daarmee macht kunnen uitoefenen op de wereld. Dit
heeft talloze veranderingen voor de mensen gebracht. Door alle
conflicten in de wereld is economische achteruitgang geboekt, of
een stagnerende groei is doorgemaakt.
Karl Marx is één van de eersten geweest, die inzag dat een ver
doorgevoerde en liberale kapitalisme de oorzaak kan zijn van
scheefgroei in de maatschappij. Een radicale maatschappij heeft
hem doen denken aan radicale oplossingen, waarmee hij heeft
getracht het hele economische stelsel op een andere manier te
laten werken. Hij heeft toen nog niet kunnen indenken, dat ook zijn
economisch model zwakke punten kent.
Toen de Sovjetunie volgens dit economisch stelsel draaide, ging het
in eerste instantie zeer goed. De mensen waren gemotiveerd en
werkten harder dan tevoren voor “mother Russia.” Meerdere landen
gingen over op het communistisch stelsel, ook moslimlanden. Het
was het economisch concept, het belangrijkste wat werd
overgenomen, het echte Marxisme, met afkeer tegen de goden,
werd niet klakkeloos aanvaard. Een bondgenootschap met de
Sovjet-Unie werd
aangegaan, dat veelal bleef rusten op “eerlijke handel” naar binnen
en buitenland. Ook was een militair verbond ontstaan tussen deze
landen, dat mondde in de zogeheten Warschau – Pact.
Problemen, die met een kapitalistische samenleving te maken
hadden, waren van complexe aard. Zo bestond een vorm van
massaproductie, die ervoor zorgde dat de natuur schade werd
toegebracht, de toenemende
productie, dat efficiënter en niet milieubewust plaatsvond en de
vraatzucht bij mensen zorgden voor een ballast op de natuur.
Ten tweede waren verkeerde personen rijk geworden, die het vaak
opnamen tegen andere verkeerde personen, die ook als kapitalisten
leefden. Sommige landen werden geregeerd door deze kapitalisten,
die via persoonlijke bijdragen legers gingen financieren.
Zo ontstond bijvoorbeeld het fenomeen “war on terrorism,”
terroristen brachten hele legers op de been, en konden beschikken
over wapentuig, die normaliter behoorden tot landen. Een revolutie
begon daarom ook in die landen.
Mensen die dus via normale wegen rijk werden met lugubere
plannen op het oog, die legers en terroristen financierden, die
vervolgens een land of hele gebieden trachtten over te nemen. Een
derde punt was dat het kapitalisme scheefgroei had gebracht in de
wereld, de kapitalisten hadden ervoor gezorgd dat in landen wetten
waren aangenomen, die ten gunste waren voor hen, dan gaat om
het makkelijk kunnen ontslaan en verwerven van arbeiders.
De arbeid leek genoeg te worden beloond door deze
grootverdieners, echter was het zo dat een steeds groter wordend
gat ontstond tussen wat kapitalisten en de arbeidersklasse
verdienden. Omdat de mensen “genoeg” leken te verdienen en “blij”
waren met wat ze hadden, of in andere woorden: genoegen namen
met minder, dan kon het dat het gemeenschappelijke
welvaarstsniveau niet omhoogging. Het leek wel alsof de economie
sterker werd…, alleen de welvaart steeg niet of weinig voor de
arbeidersklasse, oftewel voor de consumenten, waardoor van een
echte economische groei en levendigheid niet ter sprake kon zijn.
Het leven op straat werd er niet interessanter op. De vierde en niet
minder belangrijke punt was dat het leefmilieu in kapitalistische
landen zeer aan verandering onderhevig was geworden. Het was
alsof de mensen steeds feller werden door een aanhoudende
culturele spanning op het gebied van religie en moderne lifestyle.
Meer geld zou beschikbaar gesteld moeten worden voor de lessen
ethiek of normen en waarden en religie, zodat de kinderen beter het
verschil tussen goed en kwaad konden inzien.
Met name door het gebruik van internet en diverse media was deze
culturele achteruitgang geboekt.
Doordat een goede regulering van met name internet ontbrak en
doordat religie op de achtergrond werd geplaatst, werd een
generatie opgevoed, die toch minder in kon zien wat goed en fout
was. Of hun manier was anders, laten we het daarbij houden.
De vijfde punt was dat eigenlijk overheden in een benarde positie
waren gedrukt door deze vorm van kapitalisme, overheden die alle
overheidsbedrijven van de hand hadden gedaan, geprivatiseerd, en
ook nog eens te weinig belastinginkomsten hadden, hadden in deze
tijd een groot probleem, gecreëerd. Problemen die te maken
hadden met een te hoge staatsschuld en problemen die dat bracht
ten aanzien van het wel of niet kunnen investeren in de
maatschappij. Daardoor werd ook de economie belemmerd te
groeien. Het niveau van de sociale bijstandsuitkeringen bleef laag,
waardoor een minima ontstond, die het erg moeilijk kreeg, die onder
het minimumlooninkomen moest leven en voor grotere problemen
zorgde in sociaal maatschappelijk opzicht.
Over de drempel…
Structurele economische hervormingen met behoud van
globalisering van de economie kunnen een geschikt moment
betekenen voor het invoeren van een economisch stelsel, dat de
welvaart beter zal verdelen onder de mensen.
Natuurlijk is het bijbrengen van verstand bij mensen niet altijd
welkom, vooral in een samenleving waar het “gewoon” is geworden
dat rijkdom zijn grenzen niet hoeft te kennen, totdat natuurlijk “de
almachtige Gorgon” zijn middelen gaat inzetten om foute
handelingen te verrichten…
De boeman wordt iemand als deze met revolutionaire ideeën komt,
over onderwerpen, waar veel meer mensen over gaan. Onder
revolutionair wordt in dit geval verstaan, dat bepaalde grenzen
worden verlegd, zodat de drempel lager wordt om te participeren in
de maatschappij.
De grenzen, de fundamenten van het economisch
stelsel, zijn ooit honderden jaren geleden vastgelegd door de
aristocratie, die later in de moderne wereld tot grote kapitalisten zijn
veranderd. Sommige kapitalisten worden ook “Masons”, oftewel
“Metselaren”, genoemd. Maar daar een aparte stuk over… hierna.
De grens is in eerste instantie vastgesteld op nul, deze nul grens is
tot op heden vastgehouden!
Belastingtarieven zijn bepaald, die op alle rechtspersonen
betrekking hebben. Waardoor het lijkt alsof een vermogensgrens is
opgesteld, waarmee de overheid geld kan verdienen.
Zoals Karl Marx in zijn Manifest zou schrijven, zo zouden de
kapitalisten de rijkdom onderling verdelen, door handhaving van dit
systeem. Doordat de verdiensten na belastingen hoog genoeg
waren om persoonlijk kapitalen op te bouwen. Doordat de
grootaandeelhouders, vanaf nu: kapitalisten genoemd, de middelen
behielden en een machtspositie hadden gecreëerd, kon een
revolutionaire verandering in machtspositie niet plaatsvinden. In
veel landen hadden de kapitalisten een zodanige machtspositie
ingenomen, dat zij uiteindelijk van generatie tot generatie enorm
veel invloed konden uitoefenen op het bestuur van landen. Doordat
een nul grens bestond, was voor hun de kans groot dat met name
tijdens vrede en ook na een oorlog zij de kapitalisten bleven en het
land konden controleren of beïnvloeden. Telkens kwamen wel
nieuwe kapitalisten uit de grond, de kapitalisten
hadden de kans om hun erfgenamen tot
kapitalisten uit te roepen, oftewel: het
overhevelen van middelen kon de macht van generatie op generatie
doen overbrengen. Zo
bleven koninklijke families koninklijk en rijke kapitalisten, rijke
kapitalisten, uitzonderingen nagelaten natuurlijk omdat sommigen
slordiger zijn dan anderen. Niet alleen in economische relaties maar
ook in de relationele sfeer.
De grootste risico en de grootste kansen liggen voor het grijpen op
de kapitaalmarkt. Voor een kapitalist, die een stabiel inkomen heeft,
zal het niet slim zijn om zijn hele kapitaal te riskeren,
vaak genoeg gebeurt dit dus ook niet. Mensen die een bepaald
niveau bezitten, handelen daarin terughoudend.
Doordat de kapitalisten meestal in het bestuur zitten, hebben zij ook
voorkennis op de aandelenmarkten. Het is te vergelijken en net als
met het runnen van een eigen bedrijf, de bedrijfsleider weet als
beste wat het bedrijf gaat bieden in de komende jaren. Zo kan het
bepalen wat de afschrijvingen worden en hoe de contracten en
contacten met andere bedrijven en consumenten zich verhouden.
Zo hebben kapitalisten niet alleen kennis over hoe het gaat met hun
bedrijven, ook kunnen zij inspelen op macro economische
ontwikkelingen, die zij kunnen creëren, die zij door middel van
informatiebronnen kunnen verkrijgen. Met name de centrale bank
heeft de taak op zich de macro economische ontwikkelingen bij te
houden en deze te sturen en/of aan te passen aan het beste
welvaartsniveau van het land. Eén van de belangrijkste taken van
inlichtingendiensten is dan ook om voortijdig te melden waar en
wanneer zich conflicten voordoen in de wereld, zodat kan worden
ingeschat hoedanig het effect op de economie zal zijn. Ook strenght
en weakness analyses behoren tot de taken voor de beoordeling.
De aandelenmarkten binnen het kapitalisme kenmerken zich door
een uniek karakter wat betreft het leren omgaan met geld. De
persoon zonder voorkennis, die vaker klein aandeelhouder is, moet
zeer capabel willen zijn, wil het goed kunnen inschatten wanneer
deze zal inleggen. De vaardigheden zal deze moeten aanleren door
te “oefenen” op de kapitaalmarkt. De theorie dat men op school
leert komt wel overeen, echter kun je merken dat sommige macro
economische
cijfers geen directe invloed hebben op het gebeuren en dat de
aandelenmarkten eerder of later pas herstellen aan de hand van
macro economische ontwikkelingen. Dat is ook logisch omdat het
soms zeer concreet is, dat de verdiensten omhoog zullen gaan, met
de tijd. Een voorbeeld is de oorlog in de Arabische wereld, nadat
het vuur was gedoofd, begon de economie van die landen weer aan
te trekken, met veel effect op de wereldeconomie ten gevolg, die
trok ook aan. De cijfers lieten pas later verbetering zien.
Aantrekkelijk wordt het daarom om mee te doen met de politiek, als
het gaat om economische belangen, een belangenverstrengeling
ontstaat wanneer de kapitalist succesvol wil zijn en blijven op de
aandelenmarkten, die wil inspelen op de kapitaalmarkt. Dan zou je
verwachten dat, dit soort investeerders de neiging hebben in de
politiek te gaan, om voorkennis op te doen.
Tijdens de financiële crisis in de jaren 2008 en verder, gebeurde het
dat deze kapitalisten met voorkennis toe sloegen, zij konden met
hun bezittingen in aandelen short gaan op de kapitaalmarkt en ook
nog eens uitbuiten door verder in het rood te staan, door met de
bezittingen borg te staan. Wat gebeurde, was dat zij de room van
de “bubbel” konden afromen. Zij hadden duiten binnengehaald,
binnen weinig tijd, hadden zij veel meer geld ter beschikking dan
voorheen.
Na een tijdje begonnen hun vrienden, de middenklasse in te zien
dat er een fuif is op het verkeerde feest. Zijn zij ook short gegaan en
op den duur hebben zij ook zeer veel geld buitgemaakt.
De eerste particuliere beleggers die short gingen en dit willens en
wetens konden bereiken en dit verwachtten op welke manier dan
ook dit na kunnen doen, zijn capabel.
Economische verbeteringen in de vorm van
hervormingen
Laten we het eerst hebben over waarom hervormingen nodig zijn.
Soms lijkt het dat daar geen behoefte voor is. Dat alles zijn gangetje
gaat en dat de welvaart en welzijn elkaar opvolgen.
Toch kan men beseffen dat een betere manier van economische
verdeling van middelen een betere samenleving kan betekenen. Ten
eerste heeft niet iedereen dezelfde behoeften, maar ook niet de
vooruitzichten daarop. Alleen een selecte groep mensen lukt het om
een echte kapitalist te worden. Als we het hebben over rijkdom, is
dat eigenlijk wel een ijkpunt, van wanneer is iemand een kapitalist?
Gaat het om geldkapitaal dat iemand bezit of de middelen die
iemand bezit, waarmee deze makkelijk geldkapitaal kan verwerven.
Terwijl het fundament van het kapitalisme ligt in het zoveel mogelijk
verkrijgen en behouden van middelen, waarmee geld kan worden
verworven. Een
kapitalist is, figuurlijk gezien, niet iemand die op geld zit te broeden,
maar meer iemand die het geldkapitaal zoveel mogelijk aanwendt
om middelen te verwerven, die het mogelijk maken meer middelen
te kunnen verwerven. Tegenwoordig bestaan mensen die ons allen
kunnen verbijsteren met hun geldkapitaal en een voorbeeld vormen
van een verregaande en scheefgroeiende vorm van kapitalisme. De
hoogte van het kapitaal en de scheefgroei, het effect op de
economie. Zeker wanneer de persoon zijn geldkapitaal gaat
opsparen, pas gaat gebruiken wanneer het kansen ziet.
Gerinkel, gerinkel, als het maar het geld is…”in a rich man’s world…”
Het kan ook erger, op talloze manieren, met als ergste gevolg dat
privélegers worden opgezet van huursoldaten, die worden
gefinancierd door een rijke man (of geen).
Persoonlijke verdiensten voor consumptie
per jaar beperken.
Om het kapitalisme in de wereld te versterken, moet de belangrijkste
hervorming worden doorgevoerd, wil het een sociaal sterke en door
de bevolking algemeen geaccepteerde, volgens de normen en
waarden, gecreëerde fundamentele kapitalisme zijn. Met andere
woorden, bedoel ik eigenlijk een “communistisch kapitalisme” te
vormen.
Persoonlijke verdiensten per jaar bestemd voor consumptie moeten
worden beperkt om deze redenen:
1. Militair: het moet niet mogelijk zijn om oorlogen te
financieren uit persoonlijk
kapitaal, dit ter bestrijding van terrorisme.
2. Omdat ook kapitalisten mensen zijn en omdat soms de
één wel en de ander geen middelen bezit, kan het dat de
één de ander iets wil afpakken. Om het minder
aantrekkelijk te maken voor anderen, met andere
woorden, om iemand minder
aantrekkelijk te maken voor criminaliteit als het gaat om chantage,
doodslag etc. Dit wordt bereikt door meer rijkdom te verdelen onder
de mensen, door rijkdom te verspreiden, zal minder worden
opgekeken naar dit soort mensen in de samenleving, waardoor zij
eigenlijk een plezieriger leven kunnen genieten. Dit is de sociaal
maatschappelijke kant van het verhaal.
3. Economisch kunnen zij landen beïnvloeden, met name de
landen met een zwakkere economie, door op een geschikt
moment, hun bezittingen uit dat land weg te nemen.
Landen met een zwakkere economie, een bankenstelsel,
dat wankel staat, of door een crisis is getroffen, kunnen
doelwit zijn van een groot kapitalist, die er met zijn geld
van door gaat. Met name de landen Turkije
en Argentinië zijn in trek bij dit soort kapitalisten en veelvuldig
hebben de landen een crisis moeten weerstaan. Doordat in één
keer veel geld van de kapitaalmarkt wordt gehaald, is het grootste
probleem, dat veel beleggers in paniek raken door de grote
fluctuaties tijdens de
verkoop. Grote verliezen treden dan op.
Op deze manier wordt bereikt dat mensen rijk kunnen worden, maar
niet de middelen kunnen genieten om op eigen houtje zaken te
kunnen veranderen in de maatschappij, waarmee wordt getracht de
rechtsstaat te versterken en kansen voor een rijzend terrorisme de
kop op te steken.
Natuurlijk mag rijkdom wel bestaan! Alleen, het wordt beperkt en in
hoeverre dit gebeurt, is hier aangegeven.
Persoonlijke verdiensten onderscheiden in geld voor
consumptie en voor investeringen.
Het huidige systeem voldoet op een manier aan de verwachtingen.
Voor rechtspersonen is genoeg kapitaal beschikbaar gesteld om
investeringen te kunnen doen in durfkapitaal. Nieuwe technologieën
worden onderzocht en uiteindelijk wordt een product op de markt
gebracht. Niet dat altijd simpelweg wordt ingezien welke technieken
wel en niet kunnen worden in productie genomen, daar zit geen
automatisme in, een juiste samenwerking met universiteiten, die
technieken en methodes toetsen, is hierbij belangrijk.
Ook doen overheden hun best om nieuwe technologieën als eerste
te onderzoeken en om vervolgens de economie te ondersteunen.
Dat het van een leien dakje gaat, is dus niet te zeggen, maar dat het
systeem zo is aangepast dat het gebeurt, is weldegelijk zo.
Het systeem is modern te noemen en zo zal het moeten blijven, niet
alleen overheden of grote bedrijven, maar ook personen moeten de
middelen kunnen bezitten om grote investeringen te doen.
Dan rijst natuurlijk de vraag, hoe zoiets kan worden verwezenlijkt,
omdat men weet dat banken met name bij durfkapitaal niet
voldoende openstaan om te helpen. Hoe kunnen genoeg middelen
ter beschikking worden gesteld aan mensen, zonder dat zij dit geld
kunnen consumeren en in voldoende hoeveelheid dat zij belangrijke
industrieën kunnen opzetten?
… Met de invoering van “kapitaal bestemd voor investeringen…”
Wat houdt dit in? Hiermee wordt verwezenlijkt dat de persoon
middelen kan onttrekken van de kapitaalmarkt, aandelen, maar ook
in de vorm van dividend, zoveel als het wil, bestemd om te
investeren. Men betaalt gewoon belasting over dit geld dat opzij
wordt geschoven. Dit kan het met de huidige regeling voor
dividenduitkering, waarbij iedere aandeelhouder volgens zijn
bezittingspercentage zoveel dividend
verkrijgt.
De middelen, die bestaan uit spaartegoeden, kan de persoon op een
bankrekening zetten en kan deze aanwenden om te gebruiken voor
investeringsprojecten, alleen. Dus consumptie of aanspraak van
schuldeisers op dit geld kan niet, voor zo ver het, het plafond van het
persoonlijk eigendom overtreft.
Wel moet dit geld kunnen worden geërfd door erfgenamen voor een
bepaalde deel, de rest zal naar de overheid gaan. Ook de
erfgenamen kunnen met dit geld alleen investeringsprojecten
opzetten, waarmee wordt gewaarborgd dat het geld terugstroomt en
circuleert binnen de economie. Waarmee ook wordt gewaarborgd
dat de personen voor hun nageslacht extra hun best zullen blijven
kunnen doen. Veel kapitalisten zien het als een gunst dat hun
kinderen en kleinkinderen mogen voortleven in rijkdom omdat opa
daar hard voor heeft gewerkt en ik vind dat een logische zaak.
Maar hoeveel procent de erfgenamen moeten verkrijgen, daar
mogen overheden over gaan. Uiteindelijk resulteert dit opnieuw
ertoe dat de rijkdom binnen de familie blijft. Het is kiezen tussen het
één en het ander, motivatie of snel geld innen met als resultaat een
meer gebalanceerde welvaart voor personen. Dit kapitaal behoort tot
een soort spaarrekening, waar niet van kan worden gebruik
gemaakt, tenzij met goedkeuring van de bank, dit wordt aangewend
voor investeringen.
Het bedrag kan niet worden gebruikt voor het opkopen van grond,
tenzij het zeer nadrukkelijk bestemd is voor het investeringsplan.
Ook grootgrondbezit behoort tot het persoonlijke eigendom en
hierover wordt dus extra belasting betaalt, over het gedeelte dat valt
boven de beperking van het persoonlijk eigendom.
Een voorbeeld: iemand verkrijgt een tegoed van 1 mln. euro op zijn
eigen kapitaal vermogen, deze mag het aanwenden voor zijn
investering van 850000 in een nieuw bedrijf, nu blijft 150000 euro
over op zijn eigen investering/kapitaalrekening.
Steun vanuit het socialisme?
Karl Marx schreef: “het proletariaat, de klasse van
de moderne arbeiders, die alleen leven als ze werk
vinden, en die alleen werk vinden als hun arbeid het kapitaal
vermeerdert. Deze arbeiders, die zich “per stuk” moeten verkopen,
zijn een waar als elk ander handelsartikel; vandaar dat ze evengoed
onderhevig zijn aan alle grillen van de
concurrentie, aan alle schommelingen van de
markt.”
De maatschappij moet verder worden gereguleerd zoals dat heet in
de moderne samenleving. Zo moet per arbeidersklasse per niveau
een minimumloon worden vastgesteld en niet zoals nu dat een
minimumloon is bepaald.
In goede tijden is het blijkbaar geworden dat werkgevers meer
willen betalen voor personeel, maar in slechte en in tijden van
economische tegenspoed, dan ziet men steeds vaker dat de
salarissen ver beneden de norm worden aangeboden.
Inderdaad gelden in Europese landen hoge minimumlooneisen, zo
verdienen mensen relatief veel in vergelijking tot mensen die in niet
ontwikkelde landen werken.
Het systeem met verschillende minima voor lonen is daarom ook
veel beter geschikt voor economieën, die in ontwikkeling zijn.
Zo zal een economie, die gespecialiseerd is in luxegoederen, zoals
die van veel Westerse landen dat zijn, minder snel te hoeven
concurreren met laaggeschoolde arbeid uit landen, zoals China,
waar ongeschoolde arbeid zeer weinig wordt beloond, soms zonder
dat de productie eronder
leidt.
Landen met een economie, die sectoren bezit, die moeten
concurreren met deze economieën en die zich nog niet hebben
onderscheiden, kunnen de groei van een land tegenhouden. En wel
hoe? De
politici zullen inzien dat deze belangrijke sector
moet kunnen concurreren met de lagelonenlanden en tegelijkertijd
moet het minimumloon voor veel sectoren omhoog omdat
arbeiders worden uitgebuit, in sommige sectoren worden deze
klaarblijkelijk onderbetaald. In zulke ontwikkelende economieën is
een variabel minimumloon zeer interessant. Een minimumloon kan
worden vastgesteld voor laaggeschoolde arbeid en voor iedere
sector een apart minimumloon, waardoor wordt voorkomen dat
werkgevers de werknemers onderbetalen. Met name is dit mogelijk
bij slechte economische voorspoed en wanneer het aanbod van
werknemers te hoog is.
Zo kan een minimumloon ingesteld worden, maar dan moet ook een
maximumloon worden bepaald, waardoor het niet mogelijk wordt
voor een werknemer of eenmansbedrijf om meer te verdienen dan
wettelijk toegestaan. Waarom kan dit belangrijk zijn. Met één woord
samen te vatten, is het vatbaar voor uitbuiting, met name bij
eenmansbedrijven is dit mogelijk, bedrijven zoals van chirurgen,
tandartsen e.d. die een bepaald welvaartsniveau kunnen passeren.
Dit kan als zij zich bijvoorbeeld onderscheiden en veel werk ter
hand hebben en extra veel kunnen vragen.
Ook voor deze mensen geldt dat de persoonlijke verdiensten per
jaar worden beperkt, een maximum wordt ingesteld…
…Want degenen die erin werken, verdienen niet, en degenen die
verdienen, werken niet:” Karl
Marx.
De kapitaalmarkt en wat echt kapitalisme inhoudt
Het kapitalisme is doorgevoerd op zulk een manier dat bedrijven
worden gesticht, die als hoofddoel hebben: continuïteit. Door waar
te borgen, lijkt het kapitalisme zijn
fundament te hebben gevonden. Van generatie op generatie zullen
bedrijven moeten overleven, kapitalisme is het systeem waarbij
bedrijven worden gevestigd voor altijd, waarbij kapitaal altijd wordt
opgestapeld en aangewend voor productie op zo’n efficiënt
mogelijke manier. Helaas, tegenwoordig is er zoveel vertrouwen
ontstaan in geld, dat ook vele miljarden aan contanten worden
bewaard, door kapitalisten. De consumenten samen komen ook op
hoge
bedragen aan spaargeld. Dit spaargeld moet worden gereguleerd
door de bankensector, die daar de grootste moeite mee heeft.
Ondanks alle voorzorgen, lukt het de centrale banken niet, de
kleinere banken op de rails te krijgen. De meer mensen sparen, de
beter voor de banken, kunnen zij leningen afsluiten. Het mag niet
dat sommige bedrijven en/of banken mogen worden leeggehaald
door hun eigenaren, via
dividenduitkeringen, die soms torenhoog kunnen zijn, omdat daar
geen beperking op zit.
In het systeem met beperking van persoonlijk eigendom, is dit
natuurlijk niet echt mogelijk, alleen mag het geld naar een
spaarrekening, dat geld is bestemd voor investeringen. Een beperkt
deel mag per jaar als dividend aan het persoonlijk eigendom
worden toegevoegd, een plafond
bestaat.
Door deze regel worden ook de dividenduitkeringen gereguleerd,
een automatisme ontstaat daarin. De grootaandeelhouders keren
dividend uit voor zo ver zij dit nodig achten. En voor zover zij willen
investeren in kapitaal.
Dan is natuurlijk altijd de keuze dat geld binnen het bedrijf als
kasgeld wordt gehouden, dan hoeft minder belasting betaald te
worden, alleen voor het resultaat. Het kasgeld kan altijd worden
gebruikt voor het bedrijf en voor verdere kapitaalinvesteringen. Een
duidelijk onderscheid wordt dus gemaakt tussen privé en
bedrijfskapitaal.
Wel moet erbij geschreven worden dat een voordeelsituatie, een
uitbuiting kan ontstaan, voor beginnende ondernemers, die weinig
middelen nog bezitten, voor het midden - en kleinbedrijf moeten
andere plafonds bestaan dan voor grotere bedrijven.
Een kleiner bedrijf en ondernemer zou makkelijk 100 procent
dividend kunnen uitkeren en dit kunnen stoppen in eigen zak omdat
hetzelfde plafond geldt als voor grote bedrijven en dat plafond is
niet toereikend voor middelgrote en kleine bedrijven.
Invoering van dit systeem, wat het teweeg brengt
In eerste instantie zullen de belastinginkomsten voor de overheden
gelijk blijven of een stijging vertonen omdat direct extra belasting
kan worden ingevoerd voor het geld dat het plafond overheen gaat.
Ook kan een optie worden ingevoerd, dat een deel van het
persoonlijk vermogen naar het eigen kapitaal/investering vermogen
gaat. De bedrijven zullen winst maken, hierover zal belasting
worden geheven. Veel geld zal voor de verandering gaan naar de
eigen kapitaalrekening waarover inkomstenbelasting wordt
geheven. En in eerste instantie, doordat een maximaal vermogen is
opgesteld, doordat zeer hoge belastingen zijn opgesteld, zullen de
inkomsten uit belastingen over bezittingen explosief stijgen.
De invoering van dit kapitalistisch stelsel kan niet
zomaar. Hieraan moeten meerdere landen en/of economische
verbonden meedoen. Het beste scenario zou zijn om zo’n systeem
met een VN-resolutie in het kader van globalisering in te voeren.
Dit vanwege vluchtgedrag dat sommige kapitalisten zouden kunnen
vertonen. Naar landen waar het voor hun een belastingparadijs kan
zijn… voor zo ver technisch mogelijk.
Het blokkeren van rekeningen en het voorkomen van dit gebeuren
door er sancties op te zetten met als gevolg.
Hoe de globalisering als voordeel aan te grijpen
Een succesvolle globalisering van de economie wordt bereikt,
wanneer alle landen die meedoen, in de verwachting zijn, dat ze
baat hebben bij de toekomstige ontwikkelingen, dat zij dus
aanvaarden dat de globalisering een positief effect heeft op hun
economie. Acceptatie van nadelige gevolgen en de voordelen
opwegen, vervolgens een kosten-batenanalyse op te stellen door
de overheden.
De overheden, die er niet positief uit komen helpen en proberen de
stabiliteit en de circulatie van de geldstroom te behouden.
Samenwerking bij invoeren van deze verandering in persoonlijke
bezittingen en in de kapitaalmarkten moet de kapitalisten dwingen
tot overgave aan een verbeterde en moderne kapitalisme, waarmee
ook zij gebaat zijn.
Conclusie: leren van de geschiedenis of doorgaan met
deze sensatie
Door de eeuwen heen bestaat deze machtsstrijd, met nu een kans
om deze te eindigen. Al eeuwen vechten koningen voor hun eer en
om het land, tegen piraten en terroristen, die het land willen toe
zetten tot anarchie.
Naast psychopaten die dit hebben bereikt, de gevaarlijkste soort
anarchie voor een land, mensen die vanuit een ideologisch
standpunt vertrekken… voor het grotendeel waren het kapitalisten
met veel middelen, die deze anarchie gebruikten om de macht te
kunnen innemen. In de moderne tijd wordt deze middel soms ook
gebruikt door spionnen, die een land ontregelen. Mensen met
miljarden, een soort bureaucraten, die even langs gaan en zich
vertonen, waarna een burgeropstand begint... Het is dus een ook
een handige “tool” van de moderne tijd geworden.
Dus nu beslissen: doorgaan met de sensatie of een eerlijke en
vertrouwelijke globalisering met een stabiele wereldeconomie…
De heilige crisis
Wat geeft de economie waarde
Als we denken aan economie dan denken we aan onze
portemonnee en aan de werkgever, die deze portemonnee vult. We
zijn in dit verband, de consumenten. De overheid reguleert deze
economie en bepaalt wat de consumenten minimaal mogen
verdienen. Het bepaalt wat bedrijven en consumenten moeten
inleveren bij de overheid om de overheid in stand te houden.
In geld wordt dit uitgedrukt en dat noemen we het geldkapitaal, het
bruto nationaal product in: C+I+O.
Kortom het basisprincipe van de economie heel kort weergegeven.
Voor alle economische stelsels is het belangrijk dat de overheid
zichzelf in stand houdt en dat deze de rijkdom/welvaart kan
benutten. Desnoods zelf projecten kan starten, geld hiervoor bezit
en kan investeren in mensen en het land.
Tegenwoordig is het zo dat veel overheden gebukt gaan onder een
hoge staatsschuld, dat een zodanige staatsschuld is opgebouwd dat
de overheden bijna failliet gaan. Voorbeelden zijn Griekenland,
Japan en in mindere mate lijkt het de Verenigde Staten, waarvan de
economie weliswaar een heel erg hoog potentieel bezit, met name
positief maar ook in mindere mate negatief.
Wat bepaalt welke overheden er beter voor staan, is hoe goed het
met de economie van het land gaat… De mate van veranderingen,
die kunnen worden doorgevoerd zonder dat de economie er slechter
op wordt, denk aan mogelijke belastingverhogingen, die worden
doorgevoerd zodanig dat de concurrentiepositie niet te sterk wordt
aangetast, zodat het niet erg aantrekkelijk wordt voor bedrijven om
te vertrekken.
Binnen het kapitalisme is kapitaal erg fluctuerend, van de één op
andere dag kunnen bedrijven bepalen dat ze weggaan, hun
bezittingen kunnen meenemen.
Dit geldt ook voor consumenten met heel veel geld, ook
noemenswaardig zijn deze, de echte kapitalisten onder ons, ook
gewoon consumenten te noemen, in principe. Deze kunnen hun
bezittingen overal naartoe meenemen.
De mensheid is bang dat de wereldeconomie zal instorten… dat de
economie daardoor niet meer zal draaien en dat grote tekorten
zullen ontstaan, een algehele recessie, waarop een depressie
aanhoudt met faillissementen van overheden, daarover gaat dit
boek.
Er gaat een complottheorie over, een gerucht, dat bij mij zorgen
baart, vandaar dat ik wil schrijven over de waarde van de economie,
de slagkracht van de economie, van de ruil van middelen, in stand te
houden.
De theorie gaat over een wereldcrisis en het instorten van de
wereldeconomie, dat dit wordt getriggerd door de nieuwe
wereldorde, door economische machthebbers. Personen die de
crisis zullen aansturen, die profijt willen uithalen uit deze crisis, met
een wisseling van machtsverhoudingen tot gevolg.
Deze mensen kunnen deze crisis als heilig zien, als dit voor hen hun
spirituele en economische belangen zint.
Wat bepaalt de slagkracht van de economie?
De waarde in geld uitgedrukt wordt bepaald en daaruit vloeit de
slagkracht van de economie in tijden van crisis.
De slagkracht van de economie wordt bepaald door de infrastructuur
en in hoeverre de centrale banken, via de geldstroom, deze
infrastructuur kunnen draaiende houden.
Met name in oorlogstijd of in een hevige economische crisis is het
belangrijk dat geld stroomt. Dat lijkt simpel als wordt beschreven,
maar dat is zeer moeilijk in tijden van dit soort crises.
Tijdens veel oorlogen zijn overheden erin geslaagd geld te printen
en in de economie te pompen, maar dit leverde niet het gewenste
resultaat. Uiteindelijk rees de inflatie en moest steeds meer papier
geprint worden totdat uiteindelijk het papier en drukken ervan
duurder werd dan het geld. Bankbiljetten met tig aan nullen zijn
geproduceerd door Hitler. Door Joegoslavië. Maar ook de Turken
hadden tot voor kort bankbiljetten met duizendtallen, waarvoor je
soms maar een kauwgumpje kon kopen.
Veel bedrijven sloten hun fabrieken tijdens oorlog. Het leger sprong
in sommige gebieden bij om producties van levensmiddelen te
hervatten, door o.a. slavenarbeid en gedwongen arbeid voor brood
en beleg.
Van veel overheden weet men dat deze een plan B achter houden
voor het geval de economie in een slepende devaluatie valt. Er zijn
landen, die van de één op andere dag een nieuwe betalingsvorm
kunnen introduceren, oud papier en oud metaal kan dan worden
ingeleverd en gerecycled voor nieuw .
Slagkrachtig bleek de Duitse economie, dat wist zijn consumenten te
voeden met levensmiddelen. Uiteindelijk gaat het daarom, dat
tijdens een hevige crisis, als in oorlogstijd, de individuen worden
gevoed. Luxe producties zijn dan overbodig. Een
oorlogseconomie…
Maar wat als de crisis zich voordoet, zonder een duidelijke reden
daarvoor zoals oorlog, dat een domino-effect zorgt voor het instorten
van de wereldeconomie?
Critici bekritiseren de economieën van Japan en de Verenigde
Staten. Met name Japan lijkt op een bom op de wereldeconomie.
Een zeer grote economie, dat veel waarde produceert, waarvan de
overheidsschuld de inkomsten bijna overstijgt.
Door nieuwe leningen worden de oude afgelost en stapelen de
schulden zich op. De rentelast kan het land nauwelijks dragen.
Kleinere bommen zoals Griekenland en Portugal bestaan ook. Als
een economie instort en de rest van de wereld triggert? Wat moeten
de landen dan… daar gaat de vraagstelling over.
Let op! Tot vandaag de dag, waren de wereldcrisis naar mijn mening
betrekkelijk kleine crisis vergeleken met een crisis, die wereldwijd
een domino-effect veroorzaakt.
Net als in een oorlogssituatie, zullen eerst de aankopen dalen voor
luxegoederen. Producenten van luxegoederen zullen hun inkomsten
zien dalen en sommigen zullen het niet redden en de productie
staken.
Maar niet alleen luxegoederen in de zin van auto’s, elektronica en
bepaalde soorten levensmiddelen, ook zullen sommige boeren
worden getroffen, een hele sector, boeren die bijvoorbeeld
werkzaam zijn in de tuinbouw zijn kwetsbaar. Kwetsbaar worden zij
doordat voor sommige producten, de prijzen hoger zijn dan voor de
primaire levensbehoefte.
Mensen laten bijvoorbeeld aardbeien, bessen en bananen staan en
nemen alleen de broodnodige boodschappen mee terug naar huis.
Er is simpelweg minder geld, wanneer de inflatie aanwakkert en de
salarissen niet evenredig stijgen. Dit proces kan men verklaren
doordat meestal overheden tijdens crises gaan bezuinigen en
doordat de inflatie sneller stijgt dan de doorgevoerde maatregelen.
De handel tussen landen zal drastisch omlaaggaan en de overheden
zullen dit voelen door het wegebben van inkomsten. Met directe
gevolgen voor de werkgelegenheid, dat bedrijven in de havens
worden gesloten. Dit gaat natuurlijk niet van de één op andere dag,
een crisis van deze omvang zal de wereld jarenlang meeslepen en
op den duur zullen veel bedrijven sneuvelen, eerst meestal de
nieuwe bedrijven, die te weinig kapitaalreserves hebben
opgespaard.
Doordat de capaciteit van de haven omlaaggaat, zal de economie
vervolgens niet zo snel weer kunnen aantrekken tot hetzelfde
niveau.
De economie zit nu in een soort “sleur.” Het zal langzamerhand weer
kunnen aantrekken…
Bedrijven zullen minder voorraden aanhouden en zullen minder
gaan produceren, hebben minder werknemers nodig en zullen deze
ontslaan.
Doordat werknemers worden ontslagen, zal de consumptie verder
dalen.
Het één wakkert de andere aan en vaak komt het voor dat
overheidsinvesteringen tijdens een crisis van deze omvang
uitblijven. Simpelweg een budgetteringskwestie, leningen worden
duurder omdat de rente omhooggaat.
De kapitaalmarkt stort in en aandelen dalen sterk in waarde, voor
veel bedrijven kan dit een omslag betekenen, doordat de waarde te
veel zakt en doordat dit soort bedrijven op de kapitaalmarkt steunen,
kunnen deze in de problemen raken en niet voldoende geld
genereren om een bankroet tegen te gaan. Dit gaat meestal eerst
vooraf, door zeer dure leningen te nemen en vervolgens door de
aanhoudende tegenvallers, gaan deze bedrijven failliet.
Wat men vaak tegenkomt bij deze bedrijven is dat de aandelen
tijdens een crisis zeer laag geprijsd worden en na de crisis een zeer
snelle hevige opleving laten zien.
Meestal als laatste, worden ook de huizenprijzen getroffen en dalen
ook deze. Met zeer aangrijpende gevolgen voor de consumenten, zij
zien hun huizenprijzen dalen en zien vaak een schuld opbouwen of
zien hun geldkapitaal slinken, opnieuw daalt de consumptie.
De economische malaise zet nu door en het keerpunt is de
slagkracht van de economie. Waar ligt dat? Stabiliteit dat wordt
gevonden door
1 te wachten
2 overheidsinvesteringen proberen te verhogen
3 acceptatie van verlies en van de nieuwe geldmiddelen.
De eerste twee spreken voor zich, maar de derde punt verdient
aandacht. Doordat overheden bankroet gaan, is meestal heel het
betalingsverkeer ontregeld. Geld is minder waard geworden. Wat
brengt dit?
Voor iedereen twee mogelijkheden die ontstaan, mensen die
schulden hadden, kunnen deze schulden makkelijk afbetalen,
anderzijds, mensen die vorderingen hadden, zien deze vorderingen
in waarde wegebben. Schuld hebben in deze tijden lijkt te lonen.
Omdat in crisistijd alleen wordt gekeken naar feiten en die zijn in
cijfers op bankbiljetten uitgedrukt, er zit geen waardebepaling bij,
zoals bij ruil in natura.
De overheid ziet kans om grote schulden in eigen munt af te lossen
door meer papiergeld te drukken. Ondertussen wordt de waarde van
de buitenlandse schuld steeds hoger. Alhoewel na een bankroet
veel schuld al niet meer wordt afbetaald. De waardedaling in eigen
munt maakt de buitenlandse schuld hoger lijken, in principe is het nu
minder geworden.
Voor de buitenlandse schuldeisers is het een kwestie geworden van
nemen wat ze je geven, oftewel minder accepteren. Het land is
failliet en kan die schuld zelfs helemaal weigeren te betalen,
bezittingen en vorderingen van het land kunnen wellicht de schulden
niet compenseren.
Zodra een nieuwe munteenheid wordt geïntroduceerd, kan de
handel opnieuw aanvangen volgens de oude tijden.
Echter, is het begrip “acceptatie” van dit verlies het knelpunt. Veel
mopperkonten zullen proberen hun recht te halen, met name tussen
overheden kan deze niet acceptatie tot grote politieke onrust leiden.
Ik ben eigenlijk al te ver gekomen… wanneer de handel tussen
landen weer vanouds doorgaat, is de slagkracht van de economie
bereikt.
De heilige crisis
Nu we weten dat de wereldeconomie risico loopt, waarbij veel
mensen denken aan economieën van landen rond de Middellandse
zee, loert het gevaar van Japan, dat de grootste percentage
staatschuld heeft opgebouwd, dan gaat het om zeer hoge bedragen.
De risico bestaat ook dat een gebeurtenis of een bepaalde oorzaak
deze wereldcrisis triggert.
En juist dat is interessant om over te schrijven. De aanvang van een
nieuwe wereldorde, met een andere machtsverhouding tot gevolg,
daar gaat het over. Rumoeren over de vorming ervan, daar hebben
veel mensen over geschreven. Sommigen zijn het erover eens dat
de nieuwe wereldorde al is aangevangen en dat men wacht op een
geschikt moment om de machtsverhoudingen te veranderen en
deze te centraliseren onder een gezag, binnen de Westerse wereld.
Van de één op andere dag kan de nieuwe wereldorde zijn streven
laten zien, het streven om de wereld te veranderen en mensen en
middelen opnieuw in te delen…
En welke conflicten nu spelen, zijn duidelijk, conflict tussen de Islam
en het christendom, met toenemende aanhang, fascistische partijen,
die opkomen in Europa, die Europa binnenkort wellicht bezetten, die
terrein winnen met een nieuw smoesje, dat van Islamitische
terrorisme, populariteit winnen door veel anti - islam propaganda,
waarbij duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen islamitische
terrorisme en andere soorten terrorisme.
In de Nederlandse media wordt het zelfs erger gemaakt, daden van
mogelijke moslims worden als terroristisch geacht, maar eenzelfde
soort gruwelijke daad gedaan door een ander wordt met niet –
terroristisch bestempeld, terwijl wel veel mensen omkomen. De
suggestie wordt geschapen en de propaganda wordt gevoerd om de
eigen mensen over te halen tot haat tegenover, deze keer, een grote
groep mensen in de wereld.
Alsof zij sturen naar een oorlog tegen de Islam, zonder een kik te
geven, lukt het ze om veel landen tot razernij te drijven.
De schuld wordt gegeven aan ISIS, maar steeds is daar de vinger
van de Verenigde Staten van Amerika… die lijkt in deze kwestie een
soort vreemde rol te spelen, een onduidelijke rol. En niet zoals bij
eerdere conflicten slagkrachtig durft of lijkt te zijn en alsof ook de
situatie wordt geschapen dat de Islam hierdoor in een slecht daglicht
wordt geplaatst. Een soort groter ideaal wordt nagestreefd, daar lijkt
het op.
Bondgenootschappen tussen het regeringsleger van Assad en de
Russen, de goede verhoudingen en militaire betrekkingen tussen
Griekenland en Israël en de vijandigheden over een kilometerslange
grens, tussen Turkije en de Koerdische Arbeiderspartij.
Ook vijandigheden en een grensgebied met Isis.
Turkse troepen, die het leger van Isis in Syrië bestoken, zijn tekenen
van een escalerend conflict.
Hoe de toekomst zich gaat ontwikkelen, daar gaan de
regeringsleiders dezer dagen over. En dat kunnen zeer aangrijpende
gebeurtenissen zijn.
In dit boek is het niet de bedoeling uitgebreid over conflicten te
vertellen, de boodschap is duidelijk, in de Islamitische wereld heerst
onrust, en de onrust lijkt te worden aangewakkerd door de
toenemende agressie tegen de Islam, ook de opkomst van fascisme
in het Westen draagt zijn steentje bij. Alsof een sensatie wordt
nagestreefd.
Maar wat voegt dat toe aan het verhaal over de ontwikkelingen van
de economie?
Met een escalerend conflict, zal in het Westen de kans groter
worden dat het Westen in een “heilige crisis” terecht komt. Ik zal
eerst uitleggen waarom en vervolgens wat dit betekent, een soort
definitie eraan geven.
Door een mogelijke oorlog in het Midden-Oosten, tussen
moslimlanden en christelijke legers, zal de economie in een recessie
belanden. De slagkracht van sommige moslimlanden en de
economische macht, dat het uitstraalt is dan bepalend voor hoe lang
de recessie gaat aanhouden en of dit gaat uitmonden in een
depressie.
Bij een depressie zullen sommige economieën het niet halen. Dit zal
resulteren in wereldwijde crisis.
De Europese economieën, maar ook die van Azië en Amerika zullen
eronder leiden.
De overheden hebben in deze situatie de keuze om een nieuw begin
te maken:
1 de overheden proberen de economie stabiliseren en rustig af te
wachten hoe de oorlog in het Midden-Oosten zich afspeelt. Hoge
belastingen en een beleid om burgers minimaal te kunnen
onderhouden.
2 de overheden maken onderlinge afspraken en bevriezen alle
vorderingen en schulden voor de komende jaren. Hier zijn niet alle
Westerse landen mee gebaat, dus een gemeenschappelijk belang
wordt aangeprezen.
3 Alle schulden en vorderingen worden in een periode van enkele
jaren tot nihil gebracht door een devaluatie door te voeren en waar
nodig een gemeenschappelijke eigen munt door te voeren of een
nieuwe munteenheid in te voeren.
Dit laatste is de meest extreme vorm en deze kan worden gezien als
“de heilige crisis” waarbij een nieuwe start wordt gegeven aan de
economieën van de landen, dat sommige worden gecompenseerd
en dat door de invoering van een nieuwe munteenheid, de
economische voordelen maximaal kunnen worden uitgebuit
tegenover “de vijand.” De vijand, waarvan de meeste economieën
nog rusten op de dollar en de euro, waarvan de eigen munt ook
weinig waarde meer zal hebben. Een enorme dreun op een
kleinschalige oorlog, waarbij de economie draait op een vreemde
munt en waarbij de schulden gemaakt in eigen munt tot nihil dalen.
Verwacht hoeft niet te worden dat economieën, die in een
oorlogsgebied vallen hun schulden zullen blijven aflossen…
Dit betekent dus dat in een algehele oorlog tegen de Islam in
combinatie met een heilige crisis, deze landen en hun eigen munt
zien gebukt gaan onder de crisis en de waarde zien dalen van de
buitenlandse valuta, waardoor bepaalde landen volledig over
moeten gaan op een economie, waarbij zowat altijd in natura wordt
betaald. En natuurlijk kan altijd nog betaald worden in goud.
De economie dat draait met ruilhandel
De kans bestaat in een economie dat niet meer draait met
geldmiddelen maar met ruil, dat veel sectoren, die benodigd zijn,
uitvallen.
Dan moet het dat de overheid het heft in eigen handen neemt, een
oorlogseconomie vormt en bedrijven runt door verplicht mensen aan
het werk te zetten, al dan niet met soldaten of burgers.
Burgers die achter de frontlinies moeten werken, gewassen moeten
kweken, brood moeten produceren en in fabrieken productiewerk
moeten produceren.
Er moet gewerkt worden in oorlogstijd en soms kan het dat bedrijven
alleen blijven produceren door tussenkomst van de overheid. De
crisis wordt gestuurd door de overheid, door militairen, treinen rijden,
bedrijven opereren en havens werken met medeweten van de
overheid.
Zonder geld blijft weinig over van de economie, wat tastbaar is, blijft
horen tot de economie, en dat is met een woord tezamen vatten met
het woord: infrastructuur, dat de economie voorstelt, deze moet
intact blijven gehouden.
Het leger en de burgers moeten worden onderhouden en dan moet
georganiseerd worden dat verplicht wordt gewerkt.
Economische machtspositie en een economische
overwinning op de concurrerende landen
Doordat de economie niet meer draait met geldkapitaal maar in
natura plaatsvindt, wordt een zeer laag Bruto Nationaal Product
behaald. De vraag is of dan wel sprake kan zijn van een BNP.
Simpelweg omdat weinig of geen geld meer wordt verhandeld, alle
BNP moet dan anders worden uitgedrukt, in goederen.
En wanneer na een crisis een land overgaat op geldkapitaal, dan
kan opnieuw makkelijker handel worden gedreven in en met dit land.
Let nu op de volgende situatie: wat in de wereldeconomie gebeurt,
hedendaags, is vreemd. Europa drukt 2000 miljard euro aan
geldkapitaal en stopt dit in de economie. Tweeduizend miljard is een
hoog bedrag. De leiders van de Europese unie en de centrale bank
doen dit op een manier dat er weinig over gehoord en gemerkt
wordt. De economie van Europa krijgt een boost, en met name
banken profiteren van extra inkomsten. Zij lenen dit geld aan
bedrijven en ook aan overheden en behalen winst. De overheden
profiteren dubbel mee.
De verwachting zou zijn dat de euro, door deze injectie, lang onder
druk zou staan. Maar blijkbaar door onbesef in het buitenland, deze
niet onder druk komt te staan.
Het besef is er simpelweg niet bij het volk, niet voldoende, waarmee
kan worden bereikt dat een vraag en aanbod principe de euro doet
smelten. Integendeel door ontbreken van dit besef kan Europa deze
miljarden printen en de economie versterken, zonder dat een hoge
aanbod de koers beïnvloedt.
De economie wordt versterkt, als het ware realiseren de overheden
dat met slim inspelen op de kapitaalmarkt miljarden worden
verdiend.
En daar gaat het over bij een heilige crisis… Het is een middel om
op een sensationele manier van de eigen schulden af te komen en
om andere economieën die hun economie laten rusten op een
buitenlandse valuta te schaden. Dit heet dollarisering van de
economie.
Kan de Heilige crisis fout gaan/of is er reden tot zorgen?
In de Westerse wereld lijkt het ernaar dat sommige fascistische
groepen gebruik willen maken van bepaalde zaken en in slechte
tijden opduiken als superhelden om anderen de schuld te geven
over fouten, waar zij meestal zelf op hebben aangestuurd.
Zo zijn hedendaags al aanwijzingen wat er komen zal tijdens een
“heilige crisis” geleid door de beweging, dat wordt aangeduid met
mensen die opkomen voor een nieuwe wereldorde. De voortijdige
Brexit van Engeland uit de Eu - zone is hier een voorbeeld van.
Dit lijkt op een politieke crisis in Europa te gaan leiden, alhoewel de
verwachting is dat vanuit kerkelijke gemeenschappen de acceptatie
hoog zal zijn, wat een makkelijke overgang naar een schrikbewind
kan leiden.
De paus draagt immers de “juiste” symbolen…
De verwachting wordt door mij geschapen dat een omslag in
economisch slechte tijden zal plaatsvinden.
Dat de kans bestaat, dat een devaluatie de uitkomst zal bieden voor
Europa om de economie te redden.
Wat de overheden kunnen doen is het garant staan voor de
democratie waarbij het kiezen voor een fascistisch regeringsstelsel
wordt verworpen en deze ervoor zorgt dat de mensenrechten
worden gehandhaafd.
- Einde -
